Er woont een gouden hart aan de Majolicastraat
“Nog eventjes de bladeren wegblazen bij de buren, hoor”, zegt Cynthia Rondags met een bladblazer in de hand. Ze is geboren in Malberg, maar woont nu al 12 jaar aan de Majolicastraat. “We zorgen altijd goed voor elkaar”, vertelt ze over haar directe buren. “Dat was vroeger in Malberg al zo en dat zie je in Pottenberg ook wel een beetje.”
Behulpzaamheid
Haar zoontjes maken het haar niet altijd gemakkelijk. Rayvano van 10 en Royanno van 5 vragen al haar aandacht. “Soms gaat 1 van de buren een stuk met ze wandelen. ‘Dan kan mama even tot rust komen’, zeggen ze dan. Dat is heel fijn. We letten echt op elkaar. Laatst was iemand ziek en toen heb ik soep gebracht.” Goed voorbeeld doet volgen, want haar 2 jongens vragen geregeld aan buurvrouw Anna of ze haar in de tuin kunnen helpen. Behulpzaamheid zit hier in de genen.
Buitenspelen
“Toen ik als kind opgroeide in Malberg was ik altijd buiten. Buren hielden een oogje in het zeil. Dat gun ik mijn kinderen ook. Beter dan de hele tijd maar binnen zitten en gamen.” Haar vader beheerde vroeger het Van de Vennepark. “Daar zag hij geregeld junks en spuiten liggen. Dus mijn kinderen mochten daar niet spelen.” Dat bracht Cynthia echter op een idee: creëer een veilige speelplek voor kinderen en de overlast vertrekt. Tegelijkertijd dreigden in Maastricht de speeltuinen te verdwijnen. Tijd dus voor actie.
Van Middelkerke naar Maastricht
Het juiste zetje kwam tijdens de vakantie in Middelkerke, aan de Belgische kust. “Daar gaan we elk jaar naartoe, samen met de buren op de hoek. Mijn jongste noemt het ‘zijn eigen zee’. Tijdens een wandeling zag ik een groot grasveld met houten paaltjes, een klimrek en zo’n tunnel om doorheen te kruipen. Mijn kinderen gingen er meteen spelen.” Cynthia maakte enkele foto’s en ging - terug in Maastricht - direct aan de slag. “Ik ben geen held met teksten, dus heb hulp gevraagd bij het indienen van een plan bij de Burgerbegroting.” Hierbij bepalen bewoners welke ideeën voor de buurt geld krijgen van de gemeente.
“Dat heeft mijn moeder gedaan!”
Er werd gestemd over de ingediende plannen en Cynthia’s natuurspeeltuin kreeg een flink bedrag. “Toen ze van de gemeente belden, was ik ontzettend blij. Ik moest bijna huilen.” Met het geld werd een klimrek gekocht, een boompje geplant en een blotevoetenpad aangelegd. “Ik ben trots op wat we bereikt hebben.” En ze is niet de enige. Haar kinderen zeggen tegen iedereen die het wil horen: “Die speeltuin, dat heeft mijn moeder gedaan!”
Voor de honden
Een nieuw plan groeit inmiddels in Cynthia’s gedachten. “Ik heb in Riemst een losloopgebied voor honden gezien met van die leuke obstakels. Dat is ook wel iets voor hier. Dan zijn er meer mensen op straat en dat houdt ongure types op afstand.” Dankzij deze Malbergse wordt Pottenberg elke dag weer een beetje mooier. En haar zoontjes zorgen ondertussen voor genoeg vrolijkheid.
Een Pottenberg aan verhalen
Pottenberg is een wijk met een rijke geschiedenis. Vol met verhalen van bewoners. We koesteren de geschiedenis, de herinneringen van bewoners en kijken vol nieuwsgierigheid naar de toekomst. Pottenberg is volop in beweging. Samen werken we aan een wijk waar het fijn wonen, werken en leven is. Dat doen we onder het motto ‘Positief Pottenberg’.
In het burenboek ‘Portretten van Pottenberg’ staan 15 van zo’n verhalen. De verhalen zijn geschreven door tekstschrijver Karin Somers van Begin met A. De foto’s zijn gemaakt door fotograaf Philip Driessen.
