Ik ben een ‘nugger’ - het verhaal van Marloes
Sociale Zaken Maastricht-Heuvelland wil ervoor zorgen dat mensen voor wie een baan vinden moeilijk is, beter hun weg vinden in de samenleving. Want meedoen in de samenleving is belangrijk voor iedereen. Dus gaan we aan de slag om mensen te activeren en te ontwikkelen. Zodat ze toegroeien naar bijvoorbeeld vrijwilligerswerk, of een opleiding. Of toch een baan vinden die bij hen past.
Wat vinden inwoners van de inzet van de medewerkers van Sociale Zaken? Lees de persoonlijke ervaringen van 3 mensen. Hieronder lees je het verhaal van inwoner Marloes en consulent Mariska.
Marloes vertelt:
Ik ben Marloes, ik ben 33 jaar en kom uit Den Bosch. In 2009 begon ik in Maastricht aan een studie gezondheidswetenschappen. Maar dat liep helemaal anders. Elke tentamenweek was het raak: onrustige darmen (colitis ulcerosa). Soms zakten de klachten na de tentamens weer. Maar vaak vlamden ze op en zat ik ziek thuis. Mijn arts bleef maar puzzelen met medicijnen voor mij. Na vijf jaar stopte ik met mijn studie. Er viel een last van mijn schouders. De zoektocht naar mijn toekomst begon.
Leren omgaan met mijn ziekte
In de 8 jaar die volgden werkte ik intensief samen met mijn psycholoog en psychiater hard aan de acceptatie van mijn ziekte en aan de acceptatie van mijzelf. Zij ondersteunden mij ook bij alle ups en downs die zich verder in mijn leven nog aandienden. Colitis ulcerosa verloopt grillig en ik moest mentaal leren meebewegen met die grillen. Dat was niet gemakkelijk. Ik was soms depressief en kreeg angst- en paniekaanvallen.
Stap voor stap ging ik vooruit
Het moment kwam dat ik een baan wilde gaan zoeken. Recht op een uitkering had ik niet. Mijn partner moest een inkomen verdienen voor ons allebei. Daarom wilde ik zelf een baan gaan zoeken. Maar dat viel niet mee! Ik had alleen een gymnasiumdiploma én een chronische ziekte…, een lastige combinatie. En corona maakt het nog moeilijker.
In december 2021 overleed plotseling mijn beste vriendin. De angst- en paniekaanvallen kwamen terug en ik had veel verdriet. Alles wat ik met begeleiding van mijn psychiater en psycholoog had opgebouwd, was in één keer verdwenen. Bij mij ging er toen een knop om...
Bij mij ging er toen een knop om
Ik wilde mijn angsten onder ogen komen. Ik kwam erachter dat ik een nugger was (niet-uitkeringsgerechtigde) en ik nam contact op met Judith van Mieghem bij Sociale Zaken. Een week later kon ik al bij haar terecht. Het klikte en ik voelde me rustig en op mijn gemak. Judith begreep mij en zag mijn kwaliteiten ondanks mijn beperkingen. “Wat zou jij willen? En wat heb jij nodig om dat te kunnen uitvoeren voor een werkgever?” Ik had daar eigenlijk nog niet zo over nagedacht. Door mijn ziekte was ik altijd bang dat ik ineens naar het toilet zou moeten. Maar wat als er geen toilet in de buurt is? Of als het niet wenselijk is om op een bepaald moment naar het toilet te gaan? Welke werkgever wil zo iemand? Judith zag het juist als een uitdaging om samen mét mij een plek te vinden vóór mij. Niet alleen ik mocht blij zijn met een werkgever die mij wilde, een werkgever mocht volgens haar ook blij zijn met mij. Twee jaar lang ging ik met plezier en vertrouwen naar Judith. Wat ik wilde werd steeds duidelijker: mijn eigen ervaringen inzetten om anderen te helpen. Mijn beperkingen inzetten als mijn kwaliteiten in mijn professionele leven, dát was mijn droom. En Judith hielp mij daarbij: “Als jij iets wilt en je gaat daarvoor, dan weet ik zeker dat jij dat ook kan. Ik ben er om je te helpen en we gaan daar samen voor.”
In 2 jaar tijd kan veel veranderen
Mijn vriend kwam ziek thuis te zitten. Daardoor kregen we recht op een stukje bijstand vanuit de gemeente. Via Judith kon ik bij Mondriaan beginnen aan ‘Individuele Plaatsing en Steun’ (IPS). Dat is een speciaal traject voor mensen met een psychisch2 e kwetsbaarheid die graag aan de slag willen. Ik leerde er Mariska kennen. Haar enthousiasme en aanmoediging geven mij vertrouwen en kracht. “Het komt allemaal wel goed, laten we eerst focussen op wat er nu is, en wat er dan komt dat bieden we tegen die tijd wel weer het hoofd!”
Ik hoef het niet alleen te doen. Ik kan met haar sparren, ze helpt me, denkt met me mee en gaat met me mee als het nodig is. Mariska denkt in oplossingen, en niet in problemen. Dat is waardevol en stelt mij gerust. Mijn eindbestemming is nog altijd onbekend, maar we zijn onderweg en genieten van de vergezichten om ons heen. En we kijken naar de weg voor ons. Daar loopt ook mijn pad van herstel doorheen, dat zal altijd zo blijven. Maar juist daarin zit ook mijn kracht.
Het begon met erkenning – en dat was zwaar – maar door de ondersteuning van Judith, Mariska, mijn psycholoog en psychiater, ben ik gegroeid. Ik heb vertrouwen en zin in de toekomst. En ik ben dankbaar voor de fijne mensen die ik heb leren kennen!
Consulent Mariska reageert:
Het doel van Marloes is een reguliere, passende en duurzame baan als ervaringsdeskundige binnen de GGZ. Zij doet goed haar best om dit waar te maken. Ik sta naast haar. Marloes heeft de cursus Herstellen doe je zelf afgerond en is nu gestart met WRAP: Wellness Recovery Action Plan. De cursus Werken met Eigen Ervaring staat nog op de planning. En wie weet is de duale opleiding ervaringsdeskundigheid van Fontys de volgende stap...
Heb jij vragen over werk, loopbaan of begeleiding bij het vinden van werk?
Loop dan eens binnen bij Werkcentrum Zuid-Limburg in Centre Céramique. Een afspraak maken is niet nodig, je bent van harte welkom!
