Voor altijd in de Chamottestraat
De Chamottestraat in Pottenberg zit voor altijd in het hart van Joyce Miesen. Ze groeide er op en na wat tussenstops woont ze er nu weer, samen met haar zoon en dochter. “Ik heb hier een heerlijke jeugd gehad en gun dat mijn kinderen ook.”
4 generaties
Ze werd geboren om de hoek, op de Kollefitstraat, maar als klein meisje verhuisde ze naar de Chamottestraat. “Eerst woonden we achter mijn opa en oma, onze tuinen grensden aan elkaar. Dat was geweldig. Mijn oma en ik waren 2 handen op 1 buik.” Niet veel later kwamen ze zelfs náást elkaar te wonen. Als Joyce een dochter krijgt, wonen er op een gegeven moment 4 generaties vrouwen in de Chamottestraat. “Het was een hele hechte straat. Tijdens een EK of WK werd er geld bij elkaar gelegd voor versieringen en een tap. De weg werd afgezet en het was 1 groot feest.”
Een cadeau
Tussendoor heeft Joyce enkele jaren in Malberg gewoond. “Dat was erg wennen. In Pottenberg kent iedereen elkaar. Als ik boodschappen ga doen, roept er altijd wel iemand in de straat: ‘ik let wel even op je kinderen’. Dat is daar toch minder. Ik heb Malberg zien veranderen in een ‘sjiekere’ wijk. Ik hoop niet dat dat met Pottenberg gaat gebeuren, als straks de flats worden gesloopt.” Wanneer Joyce bericht krijgt dat ze een woning krijgt aan de Chamottestraat, kan ze het bijna niet geloven. Terug naar haar roots. Dat was een groot cadeau.
In het vet
De omgeving rondom het Poortgebouw kent ze als geen ander. “Daar woonden veel vriendinnetjes van mij dus ik heb er ontzettend veel gespeeld. Je had 3 ingangen en kelders, ideaal om verstoppertje te spelen. En bij de frituur…” Joyce schiet in de lach. “Er stonden eens op een avond grote tonnen afgekoeld vet achterom. Niemand durfde erop te klimmen, maar ik wel.” Joyce klimt, staat boven op de ton als plots de deksel omkiept en ze regelrecht in het vet valt. “Druipend ben ik toen naar mijn moeder gelopen. Ik vraag me nog steeds af hoe ze mij destijds schoon heeft gekregen!”
Buiten
Inmiddels spelen haar eigen kinderen, Rayhan van 11 en Yasmine van 7, in de wijk. “Hier bij het speeltuintje. Vooral mijn zoon is heel graag buiten. Ik kan ze gelukkig vanuit de woonkamer een beetje in de gaten houden, want soms moet ik wel wat ongure types wegjagen.” Net als Joyce vroeger spelen Rayhan en Yasmine tegenwoordig met de buurtkinderen. “Het is een stuk multicultureler dan in mijn tijd, maar ‘het pakt zich goed’. Ik gun mijn kinderen net zo’n jeugd als ik heb gehad.” Tijdens Koningsdag vorig jaar ging Joyce met een groepje te voet naar de vrijmarkt in het Stadspark. Ze kochten een aantal skeelers en gingen vervolgens de straat op. “Sommigen moesten het nog leren, maar het was ontzettend gezellig!”
Kletskous
In de Chamottestraat zit iedereen met een beetje goed weer meteen buiten. “In de voortuin dan. De achtertuin gebruik ik eigenlijk alleen voor verjaardagen en het zwembad.” De echte Pottenberger is spontaan en een kletskous, aldus Joyce. “Mensen maken echt tijd voor een praatje met elkaar. Eenzame ouderen komen daardoor minder voor in Pottenberg, denk ik. Laatst zag ik een groep oudere dames, allemaal op een elektrische scooter. Ze leken wel 16-jarige meiden! Ze gingen naar een rommelmarkt in de buurt. Geweldig om te zien, toch? Ik wil hier in ieder geval nooit meer weg.”
Een Pottenberg aan verhalen
Pottenberg is een wijk met een rijke geschiedenis. Vol met verhalen van bewoners. We koesteren de geschiedenis, de herinneringen van bewoners en kijken vol nieuwsgierigheid naar de toekomst. Pottenberg is volop in beweging. Samen werken we aan een wijk waar het fijn wonen, werken en leven is. Dat doen we onder het motto ‘Positief Pottenberg’.
In het burenboek ‘Portretten van Pottenberg’ staan 15 van zo’n verhalen. De verhalen zijn geschreven door tekstschrijver Karin Somers van Begin met A. De foto’s zijn gemaakt door fotograaf Philip Driessen.
