Pluk de dag

Jo Lemmens (78) is het oudste lid. Zijn vrouw Jeanine zit bij het bloemschikteam en helpt hem in de tuin. Zij hadden 30 jaar lang Tuincentrum Oostermaas. Ze wonen vlakbij, in Amby. Jo heeft 2 tuinen en komt 3 keer per dag. Er staan behalve dahlia’s ook 40 verschillende soorten groenten. Jo kan niet stilzitten. “Als Jo niet meer kan werken is Jo dood,” zegt hij over zichzelf. “Maar ik ben niet bang om dood te gaan. Ik zou graag, als dat zou mogen, in de kist een laatste rondje door de dahliatuin maken.”

Marina van Montfort (68) woont in Wittevrouwenveld. Ze heeft gewerkt in het Zuyderland ziekenhuis maar is nu met pensioen. “Naar de tuin gaan geeft me een ‘lekker weg’-gevoel,” zegt ze. “Ik heb echt een eigen plek hier. Ik kan mijn gang gaan, zonder poespas.”

Dahlia’s kweken kan met zaadjes, met knollen of met stekjes. Het is best ingewikkeld. Maar Marina geniet er ook van als iets niet lukt. “Daar leer ik van. Groenten en bloemen kweken leer ik van YouTube. En van de tips die we met elkaar uitwisselen. Het enige lastige is om alles op te krijgen! Ik maak er soep, saus en jam van. De bloemen deel ik uit. Ze zijn onbespoten en daardoor echt heel populair.”

Boris Lokshin (77) en Ludmila Petrenko (67) zijn gevlucht uit de buurt van de Oekraïense stad Charkiv, aan het oorlogsfront. Nu wonen ze in Amby, op zolder bij hun zoon en zijn gezin. “We komen 2 keer per dag,” vertelt Ludmila. “Met de vertaalapp vragen de mensen ons hoe het gaat in Oekraïne. Het is een achtbaan van hoop naar wanhoop. We dromen ervan terug te gaan naar Oekraïne. Tot die tijd is deze tuin een stukje thuis ver van huis.”

Anne Joosten (76) zit bij de bloemschikgroep van de dahliavereniging. Daar leren vrouwen onder leiding van Anita Raemakers om bloemstukjes en boeketten te maken. In het dahliaseizoen doen ze dat elke week, de rest van het jaar om de 3 weken. Hoe lang Anne al bij de bloemschikkers zit weet ze zelf niet eens meer. “Ergens in de jaren ‘80 ben ik erbij gekomen, dus zeker 40 jaar. Ik heb zelf geen tuin meer en hier kan ik buiten zijn. Dat is heerlijk. Maar het contact met de andere bloemschikkers is nog veel belangrijker. We hebben het echt gezellig met elkaar.”

Qiang Wang (30) is het jongste lid van de dahliavereniging. Ze komt uit de buurt van de Chinese hoofdstad Beijing. Ze is aan het promoveren aan de Universiteit van Maastricht. Ze doet onderzoek naar artrose. Qiang wilde graag een volkstuintje, maar dat lukte niet in De Heeg, waar ze woont. In Amby lukte het gelukkig wel. “Ik kom hier om te ontspannen en van de natuur te genieten. De mensen zijn heel aardig en helpen me graag. Ik hoop dat ik in Maastricht kan blijven werken na mijn studie. Ik hou van de rust hier. In Beijing is het veel te druk!”