Ze waarderen mij als persoon. Dat doet iets met een mens - het verhaal van Sylvano
Sociale Zaken Maastricht-Heuvelland wil ervoor zorgen dat mensen voor wie een baan vinden moeilijk is, beter hun weg vinden in de samenleving. Want meedoen in de samenleving is belangrijk voor iedereen. Dus gaan we aan de slag om mensen te activeren en te ontwikkelen. Zodat ze toegroeien naar bijvoorbeeld vrijwilligerswerk, of een opleiding. Of toch een baan vinden die bij hen past.
Wat vinden inwoners van de inzet van de medewerkers van Sociale Zaken? Lees de persoonlijke ervaringen van 3 mensen. Hieronder lees je het verhaal van inwoner Sylvano en consulent Charley. De andere 2 verhalen volgen binnenkort.
Sylvano vertelt: "Ik ben een man van 37 en ben geboren en getogen in Maastricht. Al 18 jaar ben ik bekend bij Sociale Zaken. Verschillende keren heb ik al een uitkering aangevraagd of ben ik er weer uit gegaan - of soms zelfs gemoeten. Het was geen vrije wil om in de uitkering terecht te komen. Het is gewoon zo gegaan, een beetje een generatiedingetje? Het is moeilijk om iets te veranderen aan wat je van thuis uit geleerd hebt.
Toch ben ik nu op een punt in mijn leven dat ik die verandering wel wil. De omgeving waarin ik ben opgegroeid, breekt me op. Ik wil een voorbeeld zijn voor mijn eigen kindje en daarom moet ik het anders doen. We hebben het niet makkelijk, maar ik zeur niet. Ik wil laten zien dat ik ergens voor ga, al brengt mijn omgeving en mijn opvliegend karakter me soms in de problemen.
In februari 2024 was ik na lange tijd weer bij Sociale Zaken. Ik zat nogal opgefokt te wachten beneden. Twee dames haalden mij op, een was van Sociale Zaken en de andere dame werkte bij Annex BV. Met beide organisaties had ik geen goede ervaringen. Daardoor schoot ik gelijk in de stress. Dat merkten de dames ook. Wat er toen gebeurde was anders dan ik verwachtte.
Ze gingen rechtop zitten, keken me in de ogen en vroegen om rustig uit te leggen wat me zo frustreerde. Geen sanctie voor mijn opvliegend karakter, geen angst, maar een luisterend oor. Ik vertelde mijn verhaal en ze hebben toen écht geluisterd. In de periode daarna zagen we elkaar bijna elke week. Ik had een vervolggesprek op de kinderboerderij, want ik daar voelde ik me fijn. Ik had er al eens gewerkt, vanuit de reclassering. Binnen korte tijd had ik opnieuw een plekje op de kinderboerderij. Het voelde deze keer niet als ‘straf’, maar als ‘beloning’ omdat ik daar mezelf kan zijn. Ik ga er graag heen, ik werk hard en wil een voorbeeld zijn voor anderen. Bij elk evaluatiegesprek krijg ik complimenten en laten ze zien dat ze mij als persoon echt waarderen. Dat doet iets met een mens.
Vanuit mijn vrijwilligersplek groeide ik door naar een participatieplaats en dat maakt mij trots. Naast het werk op de kinderboerderij meldden de dames mij aan voor psychomotorische therapie. Dat is therapie in de vorm van boksen. Ik leer er goed boksen, maar het gaat er vooral om dat ik vertel wat er gebeurt in mijn lichaam en ik leer doseren. Ik tel tegenwoordig eerst tot 10 en dit heeft me al zó vaak uit de problemen geholpen. Ik ben gemotiveerd om te leren. Ik ga het anders doen! Op dit moment gaat het even wat minder lekker in de thuissituatie. Ik heb zorgen over mensen die ik liefheb. Ik wil er voor hen zijn, maar het lukt me niet om alle balletjes hoog te houden. Geloof me, ik doe echt mijn best. Mijn consulent, mijn begeleider op de participatieplek, mijn participatieconsulent, iedereen… ze denken met me mee en zien mijn worsteling. En in plaats van afkeuren, helpen ze me. Dit sterkt mij als persoon. Ik voel me gewaardeerd en ik voel me geliefd. Een luisterend oor, begrip, meedenken, geduld, dit is wat ik krijg van mijn consulenten. Dit heeft ook effect op mijn dagelijks leven."
Consulent Charley reageert: "En wat is het een genot om als consulent jou te mogen begeleiden. Iemand die de wil heeft zijn situatie te veranderen. Die eerlijk en oprecht is, ook als dat even wat minder leuk is. Iemand waar je mee kan werken en waar wederzijds respect hoog in het vaandel staat. Samen zorgen we ervoor dat jij op je plekje terecht komt en uiteindelijk onafhankelijk bent van Sociale Zaken. Gewoon omdat jij dit als mens verdient en omdat je daar keihard voor gewerkt hebt. Achter elk verhaal zit een mens en wat ben jij een mooi mens!
Heb jij vragen over werk, loopbaan of begeleiding bij het vinden van werk?
Loop dan eens binnen bij Werkcentrum Zuid-Limburg in Centre Céramique. Een afspraak maken is niet nodig, je bent van harte welkom!
Lees ook een ander ervaringsverhaal: van Hannah.
